Καινοτομία στην αμπελοκαλλιέργεια
Πριν από δεκαετίες, το έδαφος ήταν ένας «άγνωστος» στην εξίσωση των ελληνικών κρασιών. Όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, η σημασία του αζώτου, του καλίου, του ασβεστίου και των άλλων συστατικών του εδάφους, για τη σωστή λειτουργία των φυτών, έχει μελετηθεί και κατανοηθεί και συνεχίζει να ερευνάται. Έτσι, με τις κατάλληλες και σε σωστές δόσεις επεμβάσεις, όταν και όπου χρειάζεται και ανάλογα και με την καλλιέργεια (συμβατική, ολοκληρωμένη, βιολογική, βιοδυναμική), το έδαφος αποτελεί πλέον έναν καμβά –άλλοτε και ένα ζωντανό οργανισμό– ικανό να αναδείξει την πολύχρωμη παλέτα των σύγχρονων κρασιών της Ελλάδας και μέσα από καινοτομίες αμπελουργίας.
Εξίσου όμως σημαντικό με το «πού θα φυτευτεί» κάτι, είναι και το «τι θα φυτευτεί». Φορείς, παραγωγοί, εργαστήρια και πανεπιστημιακά ιδρύματα κάνουν μια πολύ σημαντική δουλειά έρευνας, πάνω στον τομέα του προσδιορισμού και της επιλογής των πλέον κατάλληλων κλώνων, για πολλές γηγενείς ποικιλίες. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς έχουν ήδη βρει το δρόμο τους σε νέες φυτεύσεις, αποτελούν αιχμή του δόρατος στις καινοτομίες αμπελουργίας και υπόσχονται ότι θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο τη μοναδικότητα των ελληνικών κρασιών.
Προς την ίδια κατεύθυνση δείχνουν να συμβάλλουν και οι νέοι τρόποι διαμόρφωσης πολλών αμπελώνων. Λαμβάνοντας υπόψη και τις αλλαγές των κλιματικών συνθηκών, οι γραμμικές φυτεύσεις δοκιμάζονται και όπου αποδειχθούν πιο κατάλληλες αντικαθιστούν άλλα είδη διαμόρφωσης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως καταργούνται δοκιμασμένα παραδοσιακά συστήματα (π.χ. κύπελλα, κουλούρες). Εφόσον είναι αποτελεσματικά, παραμένουν πλάι σε καινοτομίες αμπελουργίας, παντρεύοντας τες με τη μοναδική ελληνική οινική παράδοση. Παράλληλα, αυξάνεται και η πυκνότητα φύτευσης σε πολλούς ελληνικούς αμπελώνες, οδηγώντας σε χαμηλές αποδόσεις ανά πρέμνο, αναγκαία προϋπόθεση για την παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας.
Σε μια χώρα με μεσογειακό κλίμα, όπως είναι η Ελλάδα, οι ανάγκες του αμπελιού για νερό είναι αυξημένες, σε σχέση με βορειότερα ή υγρότερα κλίματα. Έτσι, τα συστήματα άρδευσης είναι κοινός τόπος σε πολλούς αμπελώνες καλής ποιότητας, ιδίως όταν βρίσκονται σε περιοχές με λίγες βροχοπτώσεις και υγρασία. Οι καινοτομίες αμπελοκαλλιέργειας που εστιάζουν στην άρδευση βρίσκουν μάλιστα την Ελλάδα πραγματική πρωτοπόρο, αφού σε δικά της εδάφη εγκαταστάθηκαν τα πρώτα υπόγεια αρδευτικά συστήματα σε αμπελώνα της Ευρώπης.
Ιδιαίτερη μέριμνα απαιτείται επίσης ώστε ο ήλιος, ο μεγάλος σύμμαχος της ελληνικής γης, να μη μετατραπεί σε εχθρό. Το δύσκολο αυτό έργο καλούνται να επωμιστούν καινοτομίες αμπελοκαλλιέργειας, στο πλαίσιο της διαχείρισης του φυλλικού τείχους του αμπελώνα, ένας τομέας στον οποίο η αμπελουργία της Ελλάδας δίνει ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Έτσι, το ύψος, η διαμόρφωση και η αναλογία του φυλλώματος σε σχέση με τον καρπό οδηγούν στην προστασία των σταφυλιών, αλλά και στη σωστή φωτοσύνθεση, απαραίτητη προϋπόθεση για ένα εξαιρετικό σταφύλι.
Στις καινοτομίες αμπελοκαλλιέργειας εντάσσεται και ο απαραίτητος πια, απόλυτος έλεγχος που παρέχει η χρήση μετεωρολογικών σταθμών, οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι σε πολλούς ελληνικούς αμπελώνες και τροφοδοτούν τα οινοποιεία με πολύτιμα δεδομένα για την πορεία της χρονιάς. Εξίσου πολύτιμος σύμμαχος αποδεικνύονται και τα υπερσύγχρονα εργαστήρια φυλλοδιαγνωστικής, που περνούν πραγματικά το φύλλο από… μικροσκόπιο, επιτρέποντας στον παραγωγό να διαγνώσει και να αντιμετωπίσει κάθε πρόβλημα του αμπελιού.
Ένα άλλο κομμάτι που αφορά καινοτομίες αμπελοκαλλιέργειας είναι οι πειραματικές φυτεύσεις, που δεν λείπουν από τον ελληνικό αμπελώνα. Τόσο σε επίπεδο φορέων, όσο και ιδιωτών (ή συνεργασίες των δύο) δοκιμάζονται συστηματικά νέες ποικιλίες: ξένες που φαίνεται να ταιριάζουν στο ελληνικό κλίμα και βέβαια γηγενείς ποικιλίες της Ελλάδας, από τις τόσες που υπάρχουν, η δυναμική των οποίων είναι ακόμα άγνωστη και μπορεί να κρύβει πολύ περισσότερους θησαυρούς από όσους έχουν ήδη ανακαλυφθεί.
Πηγή: winesofgreece.org