
10 Ελληνικές ποικιλίες κρασιού
Πριν από δεκαετίες, το έδαφος ήταν ένας «άγνωστος» στην εξίσωση των ελληνικών κρασιών. Όμως, εδώ και αρκετά χρόνια, η σημασία του αζώτου, του καλίου, του ασβεστίου και των άλλων συστατικών του εδάφους, για τη σωστή λειτουργία των φυτών, έχει μελετηθεί και κατανοηθεί και συνεχίζει να ερευνάται. Έτσι, με τις κατάλληλες και σε σωστές δόσεις επεμβάσεις, όταν και όπου χρειάζεται και ανάλογα και με την καλλιέργεια (συμβατική, ολοκληρωμένη, βιολογική, βιοδυναμική), το έδαφος αποτελεί πλέον έναν καμβά –άλλοτε και ένα ζωντανό οργανισμό– ικανό να αναδείξει την πολύχρωμη παλέτα των σύγχρονων κρασιών της Ελλάδας και μέσα από καινοτομίες αμπελουργίας.
Η Ελλάδα είναι μια από τις αρχαιότερες αμπελουργικές περιοχές του κόσμου και μία από τις πρώτες οινοπαραγωγικές περιοχές στην Ευρώπη.
Στην αρχαιότητα, η Ελλάδα ήταν από τους αξιοσημείωτους παραγωγούς κρασιού, με τα πρώτα στοιχεία της παραγωγής να χρονολογούνται πριν από 6.500 χρόνια. Το ελληνικό κρασί είχε υψηλό κύρος στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αλλά και κατά τον Μεσαίωνα και αγοράζονταν κρασιά σε πολύ υψηλές τιμές για την εποχή εκείνη, από την Κρήτη, τη Μονεμβασιά και άλλα ελληνικά μέρη.
Παρόλο που στις μέρες μας παράγονται κρασιά τα οποία έχουν αμιγείς ξένες ποικιλίες ή είναι συνδυασμός από Ελληνικές και ξένες, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε οτι υπάρχουν κάποιες βασικές καθαρά Ελληνικές τις οποίες πρέπει όλοι να γνωρίζουμε.
Ασύρτικο
Πιθανότατα ένα από τα κορυφαία κρασιά της χώρας, παράγεται σε όλη την Ελλάδα, αλλά είναι εγγενές στο νησί της Σαντορίνης. Μια ποικιλία που διατηρεί την οξύτητά της καθώς ωριμάζει, οδηγεί σε ένα λευκό κρασί με γεύσεις λεμονιού και μια λεπτή επίγευση πίκρας και αλατιού στο φινίρισμα.
Μοσχοφίλερο
Το Μοσχοφίλερο αναπτύσσεται στην περιοχή της κεντρικής Πελοποννήσου και παράγει ένα ξηρό, αρωματικό λευκό κρασί που προσφέρει ένα καθαρό χαρακτήρα, με γεύσεις ροδάκινου και γλυκού λεμονιού. Όσο παλαιώνουν, τα κρασιά αναπτύσσουν νότες αποξηραμένων φρούτων και βερίκοκων.
Αγιωργίτικο
Αυτή η ποικιλία είναι εγγενής στη Νεμέα στην Πελοπόννησο, γνωστή για αυτό το σταφύλι. Τα κρασιά αυτά είναι γεμάτα με γεύσεις από γλυκό βατόμουρο, φραγκοστάφυλο και μοσχοκάρυδο με λεπτές νότες από βότανα και ομαλές τανίνες. Τα ροζέ κρασιά που παρασκευάζονται με το Αγιωργίτικο βγάζουν στη γεύση καρυκεύματα και ίσως βατόμουρο και έχουν λαμπερό ροζ χρώμα.

Σαββατιανό
Επίσης γνωστό ως σταφύλι του Σαββάτου, το Σαββατιανό είναι η κύρια λευκή ποικιλία από την περιοχή της Αττικής, με σημαντική αντοχή στη θερμότητα. Υπό ψυχρή ζύμωση, μπορεί να προσφέρει γεύσεις από πράσινο μήλο και λάιμ. Αν παλαιώσει μέσα σε δρύινα βαρέλια, χαρακτηρίζεται από μια πιο κρεμώδη υφή στον ουρανίσκο.
Μαυροδάφνη
Η “μαύρη δάφνη” της Ελλάδας είναι μια ποικιλία που καλλιεργείται κυρίως στην Πελοπόννησο και την Κεφαλονιά. Συνήθως αναμειγνύεται με το σταφύλι της μαύρης κορινθιακής σταφίδας για να παράγει ένα επιτραπέζιο κρασί με ξεχωριστή γεύση σταφίδας και σοκολάτας και υψηλές τανίνες. Ορισμένοι παραγωγοί το αναμιγνύουν και με άλλες ποικιλίες, παράγοντας πλούσια και γεμάτα ξηρά κόκκινα κρασιά.
Πηγή: fnb-pro.gr